بازگشت
مقام معنوی انسان
خواجه عبداله احرار خواجه عبداله احرار

به انسان گــر بگــویـنـد نام حیوان

شود آزرده خاطــر، سخت پریشان

زغفلت گــر به سـوی جهـل گـرایـد

شود وحشی تر از گرگ و پـلنگان

به عـقـل و دانش و فضل و مروت

همین است فرق انس ازجمله حیوان

ز روح قــدس مـزیـن گـشته انـسان

مـقامـش بـس بـلـند گـردیــده از آن

کـرامـت هـم به او لطـف خـدا شـد

شـده سـر تـاج عـالـم نیز به قـرآن

چـرا انـسان مـقـام خویـش نـدانــد؟

شــود پست و، کـنـد زشتی نمایان

به اخـلاق و ادب آراسـتـه میباش!

که تـا زیـبـد به تـو این نام انسان

مـقــام معـنوی انـسان بـلنـد اسـت

که انسان منبع خیر است و احسان

به چشم بسته احسان کن به مخلوق

مبین اینجا کی کفر است کی مسلمان

شـرف خـواهــی به آداب زنـدگی کـن

که ایـن اسـت مکتب والای عــرفــان

از این راه میرسی (احرار) به معنی

ز نــور معـنویسـت عـالــم درخشـان

 

با احترام،

 

 

 

 


May 13th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان